Þreytandi dagur í gær.

Ég eyddi rétt tæplega 3 timum á spítalanum. Alltaf jafn gaman að hanga og bíða á svona stöðum eða þannig. Fór í 2 próf út af ofnæminu. Fyrst fór ég í klukkutíma langt lungnapróf sem var ekki spes. Það fór þannig fram að ég var látin anda að mér 8x í 2 mín. í senn histamíni í misstórum skömmtum. Fyrst var skammturinn mjög lítill en svo var hann aukinn janft og þétt í þessi 8 skipti. Eftir hvert skipti var ég svo látin anda að mér (í gegn um annað rör) og blása eins fast og ég gat aftur. Útkoman kom síðan strax í ljós í tölvu sem var fyrir framan mig og sá maður þá hvað histamínið gerði mér erfiðara fyrir í önduninni.
Úff..en mikið agalega er erfitt að gera ekkert annað en "bara" anda. Það er ekkert mál að anda svona dags daglega en þegar maður á allt í einu að einbeita sér að því að anda rétt að þá verður maður bara alveg ringlaður. Það er líka ansi erfitt að anda að sér í 2 mínútur með munninum í gegnum risa rör og svo er þessi líka sæta klemma á nefinu á manni á meðann. Ég byrjaði í fyrstu umferð að hugsa allt of mikið um öndunina og reyna að vanda mig ofurmikið þannig að ég ofandaði allan tímann og var bara með svima á eftir. Í umferð 6 var þetta orðið virkilega óþægilegt því þá var histamín skammturinn orðinn mjög sterkur og þá leið mér svona eins og það væri að kvikna í öndunarfærunum. Verst fannst mér að halda áfram að anda (á meðan sekúndurnar tifuðu fyrir framan mig) og passa mig á að hósta ekki. Eftir hverjar 2 mínútur fékk maður svo þetta líka hressilega hóstakast og ekki mátti ég fá vatn að súpa í millitíðinni. Nei nei..það myndi nú skemma allt saman. Það sem bjargaði mér alveg var eitthvað Hollenskt slúðurblað sem var akkúrat með viðtal við Take That í þessu tölublaði :). Ég gat reyndar ekki lesið á meðan á þessu stóð en ég skoðaði bara fallegu myndirar..hihi.
Ég var ofsalega glöð þegar umferð 8 var búin. Jæks. Það var bara óþægilegt.
Öndunin var orðin mun erfiðari fyrir mig og ég hafði ekki nálægt því eins mikinn kraft til að blása í rörið. Eftir þetta fékk ég síðan astmapúst sem átti að laga ástandið á mér á svona 1 - 2 klukkutímum, en það var nú ekki alveg raunin. Ég var nánast alveg frá í allan gærdag. Átti erfitt með andardrátt, hóstaði mikið, var með svima og var bara hálf búin á því.

Eftir þessi skemmtileg heit beið ég á biðstofunni aftur í um klukkutíma þangað til ég fékk að fara í stunguprófið. Á meðan ég beið fylgdist ég með hinum sem voru rétt búinir í prófi og mér leist nú ekki á blikuna fyrst. Þarna var t.d ein stelpa sem var búin að fá margar stungur á hendurnar á sér og henni leið ekki mjög vel á eftir. Hana langaði ekki lítið til að klóra sér greyjinu og hún bara iðaði öll í sætinu sínu. Hún var ekki nema svona 10 ára þannig að ég vorkenndi henni sárlega.
Næstur á undan mér var svo risastór og mikill maður og hann var með allan varann á sér eftir sínar stungur því hann var með adrenalín pennann sinn tilbúinn í annari hendinni. Frekar skondið. Hann þurfti sem betur ekki að nota hann þar sem ég sá hann yfirgefa svæðið skömmu síðar.
Loksins kom að mér. Mér leist nú ekki alveg á blikuna þegar ég kom inn, því á borðinu biðu 19 sprautur eftir mér sem voru vanlega raðaðar í hring á bakka.
Hjúkrunarkonan bað mig svo um að snúa baki í sig því ég fengi þær allar í bakið og auk þeirra fengi ég þrjár stungur á hægri hendi. Þetta var nú mun minna mál heldur en ég bjóst við :), eiginlega bara ekkert mál. Ég fann ekki einu sinni fyrir öllum stungunum. Síðan fékk ég bara 3 dropa af einhverjum efnum á hendina og þar klóraði hún í mig með hálfgerðu rakvélablaði.
Ég var svo send fram á biðstofu aftur þar sem mig byrjaði að svíða og klæja út um allt en það var ekki svo agalegt. Hjúkrunarkonan skoðaði mig svo eftir 15 mín. og skráði allt niður á blað, gaf mér eitthvað undrakrem á útbrotin og síðan fékk ég mér ofnæmistöflu og nefsprey. Þurfti svo að bíða á biðstofunni í aðrar 15 mín. til viðbótar, bara svona upp á að allt væri í lagi þegar ég færi heim.

Ég fékk sem sé ekkert að hitta lækninn minn :( þannig að ég veit ekkert meir eftir þetta allt saman. Þarf að bíða til 6 des en þá á ég tíma í síðasta prófið en það er eitthvað étipróf. Ég hef grun um að einn lítill gaur sem var þarna á biðstofunni hafi einmitt verið í einu slíku í gær.
Ofnæmislæknirinn hans var nefnilega alltaf að kalla hann inn á litla skrifstofu á milli sjúklinga (og eins á meðan hann var með lið inni hjá sér) og strákurinn hefur ekki verið nema svona 20 sek. inni hjá honum í einu. Ég hef grun um að þeir hafi verið að framkvæma þetta átpróf svokallaða :)
Ég hef ekki hugmynd um hvernig þetta er framkvæmd en hef grun um að manni sé gefið ákveðin efni (sennilega í vökvaformi) og svo bíði maður á biðstofunni eftir því hvort eitthvað gerist, eða ekki :)
Eftir ákveðinn tíma sé manni svo gefið næsta efni.
Annars veit ég ekkert um það. Ef einhver veit þetta að þá vil ég gjarnan fá að vita það :)

Ég var svo agalega þreytt og slöpp eftir daginn í gær að ég ákvað nú að fara snemma í ból eða klukkan hálf tíu. En að sjálfsögðu gat ég með engu móti sofnað fyrr en um hálf tólf. Alveg merkilegt.


Næstu ofnæmisfréttir berast 6 des.
Takk fyrir og góða nótt.
:) :)